Hieronder een column over het mooie van dolfijntherapie van SAM therapeute Tischa Neve, geschreven voor het vaktijdschrift van de Nederlandse Vereniging voor Autisme (NVA).
Bericht uit mijn praktijk
Tischa Neve (1970) is kinderpsycholoog en speltherapeut. Ze presenteert daarnaast tv-programma’s, schrijft voor diverse tijdschriften en heeft haar eigen praktijk Groot & Klein. Ook geeft ze autismetherapie met behulp van dolfijnen. Tischa is lid van het comité van aanbeveling van het AutismeFonds.
“Natuurlijk kun je niet de wereld veranderen in 3 sessies”
Ze waren allebei al eens alleen geweest voor hun eerste therapie bij de dolfijnen. Eerst Lex en daarna Demi. Nu, 2 jaar later, kwamen ze samen. Voor 3 sessies. Zij waren gezond gespannen voor alles wat weer komen ging en ik was klaar voor het werken aan de met ouders doorgesproken doelen. Een feestje om ze weer te zien. Zo bekend en ook zo gegroeid in die twee jaar.
Twee kinderen van 10 en 8 jaar met allebei hun eigen vorm van autisme. Lex klassiek autist en Demi Asperger. Wat de een moeilijk vindt of nodig heeft, vindt de ander makkelijk of hij kan er niet tegen. Waar de een snel van begrip is, heeft de ander de tijd nodig om te reageren en te handelen. Ze zijn gek op elkaar, maar als je jezelf al moeilijk begrijpt, hoe begrijp je dan de ander? Een mooie uitdaging voor ons: dit lieve broertje en lieve zusje iets dichter naar elkaar toe brengen, met begrip voor elkaar, een plek voor jezelf en ruimte voor de ander.
In drie sessies hebben ze weer zoveel moois laten zien en (ons) zoveel geleerd. Lex leert om zijn zus wat tijd te geven, Demi leert om op een rustige manier ‘stop, hou op te zeggen’ en beiden leren ze ook echt te stoppen als de ander het aangeeft. Tijdens de sessies kwam prachtig naar voren hoe het voor beiden werkt en waar het spaak loopt. Meer en meer gingen ze samen overleggen, plannetjes maken en gunden ze de ander zijn plekje of haar aandacht. Als je daar dan twee bevlogen, lieve en leergierige ouders bij hebt is mijn werk zo’n feestje!
Natuurlijk kun je niet de wereld veranderen in 3 sessies. Maar een aanzet, inzichten, handvatten en veel hoop meegeven, dat lukt wel. Daar op het vlot bij de dolfijnen kun je dingen laten gebeuren die in de hectiek thuis niet tot stand komen. Bijvoorbeeld een autistisch zusje en broertje die thuis voortdurend in elkaars vaarwater zitten maar die nu samen een show met dolfijnen geven. Hij 3 gebaren en zij 3 en dan samen nog een paar. Intens genietend en breeduit lachend. Met juffen langs de kant die met open mond constateren dat ze deze kinderen nog nooit zo ontspannen, vrij en blij hebben gezien. Dat is mooi, dat is heel mooi!
De opa van Demi en Lex heeft een gedicht geschreven voor en over zijn vrouw, kleinkinderen Demi en Lex en alle anderen met een vorm van autisme. Mooi en ontroerend!
Onbegrepen
Help, er is chaos in mijn te kleine hoofd.
Ik zie stukjes in detail maar zij zijn totaal ongrijpbaar,
zij lijken zich niet te laten pakken,
passen maar niet als een puzzel in elkaar.
Help, stop met prikkels erin te proppen.
Begrijp, dat dát bij mij toch niet zo werkt.
Mijn brein wordt steeds voller en voller,
totdat bijna mijn schedel lijkt te barsten
Help, ik kan alles toch niet zo snel volgen!
Geef mij de tijd, dan zal het wel lukken.
Eén ding tegelijk, dan pas iets anders,
ik doe het graag goed, dat weet je toch wel.
Help, ik ga de controle straks nog verliezen.
Het doemscenario, dat mij voortdurend zo angstig maakt.
Ik voel het, ik word bozer en bozer en bozer,
Dat geeft mij zo vreselijk veel verdriet.
Help, geef mij houvast, lever geen kritiek
Beloon mij oprecht als ik het goed heb gedaan
Want dat is altijd mijn eerlijk streven
Bedenk, een nee is voor mij: ik heb gefaald.
Bedankt, dat je met mij rekening wilt houden.
Ik denk zo anders, kan je vaak niet volgen.
Ik ben geen autist, ik heb slechts een stoornis,
maar zowel ik als jij hebben het ermee te doen.